[Flacon Croyant]

Imię: Flacon Croyant
Rasa: Człowiek Zachodu

Profesja: Kapłanka Merriana

Wygląd: Flacon jest dojrzałą kobietą o smukłej i pociągłej twarzy. Ma czarne włosy sięgające do ramion, usta lekko purpurowe oraz ciemnoniebieskie oczy wpadające czasem w delikatny odblask fioletu. Nos mały, lekko zadarty do góry. Skóra blada, co dość dziwnie komponuje się z jej strojem. Swoje kobiece kształty ma ukryte pod długą, czarną suknią ze złotymi ozdobami, zawiązywaną za szyją, która sięga aż do samej ziemi. Płaszcz z kapturem wykonany z tego samego materiału, także ze złotymi wyszywkami, czarny. Na serdecznym palcu ma złoty pierścionek ze znakiem kruka z rozłożonymi skrzydłami.

Znaki szczególne: na plecach ciągłe blizny wyczuwalne przez dotyk i blizna wokół szyi, zakryta materiałem.

Co wiadomo: Flacon Croyant urodziła się 24 lata temu, z matki Jeanette i ojca Leanie, który zginął w bitwie gdy Flacon była jeszcze małą dziewczynką. Matka załamana wieściami o śmierci męża, żeby utrzymać córkę rozpoczęła prace jako kurtyzana. Gdy Flacon była już w wieku nastoletnim matka, załamana i zdesperowana, pod wpływem złości, nienawiści do swojej osoby, biła ją widząc w niej lustrzane odbicie samej siebie. Nie chciała, aby jej córka skończyła tak jak ona, jako uliczna prostytutka. Flacon znienawidziła swoją matkę. Bita codziennie, zmuszana do ciężkich prac, przyzwyczajona już do bólu i nękania jej chciała skończyć z własnym życiem. Zawiązanie pętli w lesie nad czystym strumykiem było jej marzeniem i nie było zbyt trudne. Gdy dokonywała egzekucji nad samą sobą zauważyła, że wokół niej zaczęło zbiegać się mnóstwo leśnych zwierząt, które patrzą na jej poważna acz cierpiącą twarz. Flacon dusząc się pomału zaczęła mieć wizje, jednak nic z nich nie pamięta. Obudziła się leżąc na soczysto zielonej trawie obok strumienia. Sznur, który zawiązała na gałęzi leżał obok niej. Cały, nie pęknięty, nie urwany i nie przecięty. Gdy podnosiła się z ziemi na rękach jak z waty zauważyła wyłaniające się z pobliskich krzewów zwierzęta. Dziwne, że nie były one wrogo do niej nastawione. Flacon postanowiła, że skoro żyje to znaczy, ze ma w tym jakiś cel, który z góry został jej nałożony. Zaczęła ona czytać religijne księgi. Najbardziej zgłębiła się w wiarę Merriana. Śmierć, sny i natura to było to, co ją spotkało i to, czemu chciała pozostać wierna. Zmieniła poglądy, co do samobójstw. Uważała, że samobójcy to egoiści, którzy oprócz własnego bólu nie potrafią dostrzec cierpienia innych ludzi. Kiedyś i ona taka była, ale już nie. Wstąpiła do klasztoru Boga, który ją zafascynował. Po kilku latach pobytu tam postanowiła wyruszyć w podróż, świadcząc pomoc jako kapłanka Merriana. Matce wybaczyła, ale nigdy nie powróciła do rodzinnego domu.

Zwinność: 29
Zręczność: 36
Krzepa: 31
Budowa: 38
Percepcja: 32
Inteligencja: 38
Siła Woli: 40
Opanowanie: 31
Charyzma: 33

Szybkość: 6
Siła: 3
Żywotność: 5
Inicjatywa: 3
Magia: 0
Wiara: 5

Energia: 12
Obłęd: 0

Rodzimy Język: Cesarski

Umiejętności:
- Kapłaństwo
- posługiwanie się bronią: (rapier)
- znajomość terenu: rodzinne strony
- sztuka (malarstwo)
- posłuch u zwierząt
- czyt./pis.
- leczenie ran
- teologia
- jeździectwo

Ekwipunek:
- przeciętne ubranie
- sakwa

Złoto: 200zk

Punkty Doświadczenia: 0/0

[Kreator]

Postać Zaakceptowana
Miejsce Startu: Karczma "Pod Krasnoludzkim obcasem"

Dostałaś parę dni temu list od zwierzchników kościelnych, który nakazywał ci udać się do wioski Pravium. Tam masz spotkać się z innymi kapłanami Merriana oraz z zwierzchnikiem, który ma wam wytłumaczyć, czemu zostaliście wezwani.